yorulmuştu
sadece hala nefes alabildiği için şanslı hisseder olmuştu
sahi bu kadar çok insan varken
nasıl olurdu bunca yalnızlık
neyimiz eksikti
yoksa fazla mıydık
sonu bilinmez bir çaresizliğin içinde debelenirken kesişti yolları
bir anda parmak uçlarında hissettiği sıcaklığı anlamadı önce
hayır ne gerek vardı
aklındaki boşlukla başı beladaydı zaten
sadece eğlencesine kendini ateşe atamayacak kadar geç kalmıştı
göğsüne bir yumruk yemişçesine batıyordu her nefesinde
boşluklar doldurulmak içindiyse de
koysan almıyordu
hayal etmek yanılgıya sürüklüyordu ne de olsa
sadece bu hissi alıp götürmeseydi ellerinden
kabul edilebilirdi
bekledi
derin bir nefes aldı.
iyi mi olacaktı acaba?
geçecek miydi bu da?
sonra bir cümle geldi aklına
kendine ne anlatacağını bilemediği o anda
olmamasına razıyım. oluyormuş gibi olmasın yeter
özgüvenini giydi yeniden
ve bitti.
"sonra yalnız bir opera başladı"
"sonra yalnız bir opera başladı"
No comments:
Post a Comment