Perfect Day

ilkbaharda yeniden doğan meşe yaprakları gibi,
gözlerinin yeşili olan geldi
sanki denize yakın olduğumda nasıl da mutlu olduğumu bilirmiş gibi
elimden tutup sahile götürdü beni.
rüzgar saçlarını darma dağınık ederken
hava kararana kadar,
dolunay çıkana kadar,
ben işte... kendimi unutana kadar,
hayallerini anlattı..
bazen deniz vururdu kıyımıza,
nasıl kaçacağını bilemezdi.
ifadesine sevimlilik katan çarpık dişlerini saklayamadan gülerdi haline
o aptallığına gülerken
kollarımın arasına alıp uzun uzun öpmek isterdim
heyecanla anlatırken hayallerini,
eline koluna sahip çıkamaz,
ne varsa etrafında devirirdi.

3 ya da belki 4 bira sonrasıydı
gözlerini gözlerime dikmişken
hayallerine ortak olmamı beklerken
sanki tüm sorunlar yok olmuşçasına,
sanki anlarmışım gibi,
başka,
bambaşka biriymişim gibi,
hayata sarılmamı sağladı hayalleri.

harika bir gündü işte.
yanında olduğuma
yanımda olduğuna
memnunum.